நிழலாய் என்னைத் தழுவியவள் நீ,
நெருப்பாய் எனக்காக வெந்தவள் நீ.
உன் புன்னகை என் சூரியன்,
உன் சலனம் என் காற்று.
பழகும் பசிக்கும் நேரங்களில்,
அதிகாரம் இல்லாமல் என் மீது கோபம் வந்த போதும்,
அன்போடு மட்டும் பேசும் வாய்தான்
உனக்கு கடவுளின் பரிசு போல.
பள்ளி வாசலில் காத்திருந்த நினைவு,
பயத்தில் என் கையைப் பிடித்ததைக் கேட்கும் காற்றே இல்லை.
ஆனால் அந்த பிடிப்பு தான்
எனக்கு பாசத்தின் பொருளைக் கற்றுத்தந்தது.
நான் வளர்ந்த போதும்,
நீ மட்டும் குறைந்து போனாய்...
உன் நேரமும், கனவுகளும்,
எனைச் சுற்றி பறந்து போன வானத்து மீன்கள்!
இன்று நான் மகளாக இருக்கிறேன்,
நாளை தாயாக மாறினாலும்,
உன்னைப் போல் இருக்க முடியுமா என்று
என் உள்ளம் சந்தேகமே கூறுகிறது.
அன்னையார் தினம் வந்தால் நினைவில் வரும்,
அடிக்கடி அழுத நாள—not out of pain, but from pride:
"என் அம்மா தான் என் ஹீரோ!"
