அதிகாலை நேரம் கூட உன்னைப் பார்த்து கற்றுக்கொள்கிறது,
மலராமல் இருந்தாலும், நீ மலர்வதைப் போலவே பசுமை பூக்கிறது.
உன் புன்னகை ஒரு சூரிய ஒளி போல என் வாழ்வை வருடும்,
மருந்துகள் தோற்ற இடத்தில், நீயோ எனக்கே மருந்தாகிறாய்.
உன் முகத்தில் இல்லாதது போல மாயமும் வஞ்சகமும்,
அந்த சுத்தமான சிரிப்பு என் கவிதையின் உயிர் வெள்ளம்.
வெயிலின் கடுமையிலும் நீ நினைவாக நிழலாகிறாய்,
உன் பார்வையின் அமைதியில் என் மனம் தானே அழகாகிறது.
காற்று கூட உன் பெயரை அன்புடன் முத்தமிடுகிறது,
அந்த இசை என் இதயத்தின் ஒவ்வொரு துடிப்பிலும் ஒலிக்கிறது.
நாள்கள் கண்ணீரோடு வந்திருந்தாலும் சரி,
உன் சிரிப்பு மட்டும் போதும் – அது எனக்கு புனிதப் பூஜை.
உன் வார்த்தைகள் மட்டும் போதும் ஒரு வாழ்க்கையை மாற்ற,
அதில் இருக்கும் அன்பு எனது நாள்களை இனிக்க செய்கிறது.
உன் சிரிப்பு என்பது ஒரு தெய்வீக மழை எனது உயிரில்,
அதை விட தூயதும் இனிமையும் இந்த பூமியில் இல்லை.
நட்சத்திரங்கள் கூட உன் கண்களில் ஒளி தேடி மறையும்,
என் கனவுகள் எல்லாம் உன் புன்னகையில்தான் தங்கி உறங்குகின்றன.
உன் ஒவ்வொரு சிரிப்பும் காதலின் கவிதை,
நீ இல்லாமல் என் வாழ்க்கை ஒரு முடிக்காத வரி.
உன்னை முதன்முறையாக பார்த்த அந்த நொடியிலே,
என் முழு வாழ்க்கையும் அன்பின் அமைதியாய் மாறிவிட்டது...
