தந்தையின் தோளில் சுமந்தேன் வாழ்வு,
தாயின் புன்னகையில் கண்டேன் நம்பிக்கை.
முழுமனதுடன் வளர்த்தாய்ங்கே நீ,
என் முதல் நண்பன், என் முதல் ஆசானே!
பள்ளி வழி நீ நடக்க வைத்தாய்,
பிழைகள் செய்ததும் மன்னிக்க வைத்தாய்.
உன் பார்வை போல ஒளி இல்லை என் பாதையில்,
உன் வார்த்தை போல ஆதரவு எதுவும் இல்லை!
நான் வளர்ந்தாலும் நீ என் மரம்,
நிழலாய் நீயிருப்பாய் என்றும் நம் பயணம்.
மகனாய் வந்தேன், நண்பனாய் இருந்தேன்,
தந்தையாய் நீ எனை தேடி வந்தாய்
வாழ்க்கை என்னும் பள்ளத்தில்,
தந்தை ஒரு தூணாக இருந்தார்.
மகன் கற்றது ஒவ்வொரு அடியிலும்,
அந்த தூணின் துணை நிறைந்தது.
தந்தையின் கடின பார்வையின் பின்னால்,
ஒரு மென்மையான காதல் மறைந்திருக்கும்.
மகன் விழுந்தால் தோளாக அமைவார்,
வெற்றியில் தூரத்தில் நின்று பாராட்டுவார்.
மௌனமாகும் அந்த அன்பு மொழிகள்,
நித்தம் உரைக்கும் வாழ்வின் பாடங்கள்.
மகன் வளர்ந்தாலும் மறவேனடா,
தந்தையின் கைப்பிடி இன்னும் என் வழிகாட்டி.
தாயின் மடியில் நெஞ்சம் உண்டு,
தந்தையின் தோளில் உலகம் உண்டு.
வாயாற் சொல்லாது வெளிப்படும் அன்பு,
வாழ்க்கையின் நிழலாய் வருவான் தந்தை.
வெட்கத்தில் மறையும் நெகிழ்ச்சியின் பெயர்,
வெறும் பார்வையில் உருகும் ஒரு நெருப்பின் பேர்.
சிரிப்பதற்குள் பதைந்து நிற்கும் மனம்,
தந்தையின் பாசம் ஒரு கடல் எனும் தனம்.
சோர்ந்தேன் என்றால் துணையாக நிற்பார்,
சூறாவளியில் கூட சுவாசமாய் இருப்பார்.
அரசனாய் அல்ல... அடியெடுத்து நடத்தும்,
அழகான புரட்சியாய் வருவார் என் தந்தை!
மகனிடம் தந்தை கூறும் வார்த்தைகள் குறைவு,
ஆனால் செயல்களில் பாசம் பெருகும்.
கோபம் போல தெரியும் கூச்சல் கூட,
ஒரு அன்பின் முகம் – நமக்குத் தெரியாத மொழி.
மௌனமாய் கொடுக்கப்படும் ஒவ்வொரு சீருடை,
சிறு சிரிப்பாய் மறைந்திருக்கும் பெரும் நம்பிக்கை.
மகனின் கண்ணீரைப் பார்த்தாலே போதும்,
தந்தையின் உள்ளம் உருகும் ஓர் ஊற்று போல.
கண்களைத் திறக்கும் முன் வேலைக்குச் செல்லும்,
மறுபடியும் களைப்புடன் வீடு சேரும்.
அவர் பேசாமல் போன நாளிலும்,
மகனுக்காய் வாழ்ந்தார் – அந்த தந்தை.
வெறும் நிழலாய் தோன்றும் ஒருவர்,
வாழ்க்கையின் ஒளியாகி விட்டார் பிறகு.
அவனுக்குள் ஒளிந்திருக்கிறது பாசம்,
பார்த்தால் தெரியும் – நம்மையே போன்றவன்!
தந்தை அன்பு வாழ்நாளும் கிடைக்காத பாக்கியமற்றவளாக ஆகிவிட்டேன்...
எனது இரண்டாவது தந்தையாக இருக்கும் என்னவனுக்கு சமர்ப்பிக்கின்றேன்.. i love u so much 💗💗💗💗💗..
