மரணத்திற்கு பிறகு இயற்கை நம் உடலுக்கு கொஞ்சமும் இரக்கம் காட்டப் போறதில்லை...

[MysteRy]

 
மனிதர்கள் வாழும்போது இயற்கையை படாதபாடு படுத்துகின்றனர், அதனால்தான் என்னவோ இயற்கை மரணத்திற்கு பிறகு மனித உடலுக்கு இரக்கம் காட்டுவதில்லை. அதிர்ஷ்டவசமாக, இயற்கையான சிதைவின் காலத்தை மரணத்தின் நவீன சடங்குகளால் மாற்றப்பட்டுள்ளன. எம்பால் செய்யப்படுவதன் மூலம் சிதைவு செயல்முறையை தாமதப்படுத்த நாம் தேர்வு செய்யலாம், அங்கு நமது உடல் திரவங்கள் பாதுகாப்புகளுடன் மாற்றப்படுகின்றன.

தகனம் செய்யப்படும் போது நமது உடல் சாம்பலாக மாற 2,000 பாரன்ஹீட் வெப்பநிலையில் எரிக்கப்படுகிறது. இயற்கையானது நம்மை மீண்டும் பூமிக்கு உரமாக மாற்றும் செயல்முறை மிகவும் கடினமானது. தனக்கும் அழுகும் இறந்தவர்களுக்கும் இடையில் சிறிது தூரம் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பது ஆரம்பகால மனிதனுக்கு கூட தெரிந்திருந்தது. 2003 ஆம் ஆண்டில், தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் சுமார் 350,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வடக்கு ஸ்பெயினில் இறந்தவர்களை அடக்கம் செய்த பண்டைய மனிதர்களின் உடல்களைக் கண்டறிந்தனர். நமது உடல் மக்கும்போது என்ன நடக்கும் என்பதை இந்த பதிவில் பார்க்கலாம்.

செல்கள் திறந்திருக்கும்:
மனித உடல் சிதைவடையும் செயல்முறை இறந்த சில நிமிடங்களிலேயே தொடங்குகிறது. இதயம் துடிப்பதை நிறுத்தும்போது, உடலின் வெப்பநிலை அறை வெப்பநிலையை அடையும் வரை ஒரு மணி நேரத்திற்கு 1.5 டிகிரி பாரன்ஹீட் வீழ்ச்சியடையும் போது, அல்கோர் மோர்டிஸ் அல்லது 'மரண குளிர்ச்சியை' அனுபவிப்போம். கார்பன் டை ஆக்சைடு உருவாகும்போது உடனடியாக இரத்தம் அதிக அமிலமாகிறது. இதனால் செல்கள் திறந்த, பிளவுபடுத்தும் என்சைம்களை திசுக்களில் பிரிக்கின்றன, அவை தங்களை உள்ளே இருந்து ஜீரணிக்கத் தொடங்குகின்றன.

உடல் நிறம் மாறும்:
புவிஈர்ப்பு விசை மனித உடலில் அதன் வேலையை இறந்த முதல் தருணத்தில் இருந்தே தொடங்குகிறது. உங்கள் உடலின் எஞ்சிய பகுதிகள் மரணத்தின் காரணமாக வெளிர் நிறமாக மாறும் போது, கனமான சிவப்பு இரத்த அணுக்கள் உங்கள் உடலின் சில பகுதிகளுக்கு தரையில் மிக நெருக்கமாக நகரும். ஏனெனில் உடல் செயல்பாடுகள் முற்றிலும் நின்றுவிடுகிறது. இறுதியில் லிவர் மோர்டிஸ் எனப்படும் உடல் விறைப்பு காரணமாக உங்கள் கீழ் பகுதிகளில் ஊதா நிறமாக மாறுகிறது. உங்கள் உடல் விறைப்படைந்த அடையாளங்களை ஆராய்வதன் மூலமே நாம் எந்த நேரத்தில் இறந்தோம் என்பது கண்டறிய முடியும்.

கால்சியம் உங்கள் தசைகளை சுருக்கும்:

உடல் விறைப்பை பற்றி நாம் அறிவோம், விறைப்படைந்த உடல் இறுக்கமாகவும், நகர்த்துவதற்கு கடினமாகவும் உள்ளது. உடல் விறைப்பு பொதுவாக இறந்த மூன்று முதல் நான்கு மணிநேரங்களில் அமைகிறது, 12 மணிநேரத்தில் உச்சம் அடைகிறது, 48 மணி நேரத்திற்குப் பிறகு சிதைகிறது. அது ஏன் நடக்கிறது? கால்சியத்தை ஒழுங்குபடுத்தும் நமது தசை செல்களின் சவ்வுகளில் பம்புகள் உள்ளன. பம்புகள் மரணத்தில் வேலை செய்வதை நிறுத்தும்போது, கால்சியம் செல்களை வெள்ளத்தில் மூழ்கடித்து, தசைகள் சுருங்கி விறைக்க வைக்கிறது. இதனால்தான் உடல் விறைப்படைகிறது.

உங்கள் உறுப்புகள் தங்களை ஜீரணிக்கும்:

நமது உடல் விறைப்படையும் போது நமது உடல் ஜாம்பி படங்களில் வருவது போல மாறத் தொடங்கிவிடும். இந்த கட்டம் எம்பாமிங் செயல்முறையால் தாமதமாகும், ஆனால் இறுதியில் உடல் சிதைந்துவிடும். கணையத்தில் உள்ள நொதிகள் உறுப்பு முதலில் ஜீரணிக்கத் தொடங்குகின்றன. நுண்ணுயிரிகள் இந்த என்சைம்களைக் குறிக்கும், உடலில் இருந்து வயிற்றில் இருந்து பச்சை நிறமாக மாறும். இந்த செயல்முறையில் நமது உடலில் 100 டிரில்லியன் பாக்டீரியாக்களில் முக்கிய பயனாளிகள் உள்ளனர், அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை நம் உடலுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். இந்த பாக்டீரியம் நம்மை உடைக்கும்போது, இது புட்ரெசின் மற்றும் கேடவரின் ஆகியவற்றை வெளியிடுகிறது, அவை மனித உடலில் துர்நாற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

மெழுகால் மூடப்படலாம்:
உறுப்புகள் சிதைந்த பிறகு உடலை ஒரு எலும்புக்கூடாக மாற்ற சிதைவு விரைவாக நடக்கிறது. இருப்பினும், சில உடல்கள் வழியில் ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பத்தை அடைகின்றன. ஒரு உடல் குளிர்ந்த மண் அல்லது தண்ணீருடன் தொடர்பு கொண்டால், அது திசுக்களை உடைக்கும் பாக்டீரியாவிலிருந்து உருவாகும் கொழுப்பு, மெழுகு பொருளான அடிபோசெரை உருவாக்கக்கூடும். அடிபோசெர் உள் உறுப்புகளில் இயற்கையான பாதுகாப்பாக செயல்படுகிறது. சுவிட்சர்லாந்தில் கண்டறியப்பட்ட உடல் 300 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே இந்த செயல்முறைக்கு உட்படுத்தப்பட்டுள்ளது. முடிவில், நாம் அனைவரும் பூமிக்குத் திரும்புகிறோம். அது உரமாக மாறுவதன் மூலமோ அல்லது தகனத்தின் நெருப்பாகவோ இருந்தாலும், நாம் அனைவரும் தூசி மற்றும் சாம்பலாக மாறி பூமியை அடைகிறோம்.